Wat is osteopathie?

Wat is osteopathie

Osteopathie is een manuele (met de handen) onderzoeks- en behandelmethode ter bestrijding van lichamelijke klachten. Osteopathie is gebaseerd op kennis en principes uit de anatomie, biomechanica, fysiologie, neurologie en embryologie. Osteopathie is geschikt voor volwassenen, kinderen en baby’s.

Lichamelijke klachten kunnen veroorzaakt worden door mobiliteitsstoornissen van de verschillende weefsels in het lichaam. Deze mobiliteitsstoornissen kunnen ontstaan in één of meerdere lichaamssystemen: het systeem van de gewrichten en spieren, het systeem van de organen en het systeem van de schedel en het bekken met de daarin gelegen vliezen. De osteopaat gaat op zoek naar alle mobiliteitsstoornissen in uw lichaam en heft deze vervolgens op. Hiermee wordt het natuurlijk zelfherstellend vermogen van het lichaam gestimuleerd en zullen de lichamelijke klachten verminderen/verdwijnen. Osteopathie is geschikt voor volwassenen, kinderen en baby’s.

De drie lichaamssystemen (gewrichten-spieren, organen, schedel-bekken) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Daarom worden altijd alle drie de systemen grondig onderzocht en indien nodig behandeld door uw osteopaat Utrecht en osteopaat Vleuten. Zodoende wordt de primaire oorzaak (werkelijke oorzaak) van een klacht effectief aangepakt. Hiermee onderscheidt osteopathie zich van de andere manuele therapieën.

Voor uw osteopaat van Centrum Osteon staat uw gezondheid voorop. Daarom zal hij steeds bedacht zijn op mogelijke ernstigere problematiek. In dat geval wordt u verwezen naar uw huisarts. Indien uw osteopaat denkt dat u meer baat heeft bij een ander soort behandeling, dan zal hij u verwijzen naar een andere (para)medicus, zoals bijvoorbeeld een fysiotherapeut. In sommige gevallen zal uw osteopaat Utrecht van Centrum Osteon u voedingsadvies geven voor een optimaal lichamelijke herstel.

Osteopathie: Holisme

Binnen de osteopathie wordt het menselijk lichaam gezien als een geheel, waarbij de drie systemen onlosmakelijk met elkaar in verbinding staan. Dit wordt binnen de osteopathie ook wel holisme genoemd. Omdat alles in het lichaam met elkaar verbonden is, kan een klacht in een bepaald deel van het lichaam veroorzaakt worden door een niet direct waarneembaar probleem in een ander deel van het lichaam.

Herkomst begrip osteopathie

Het begrip osteopathie is een samentrekking van de Griekse woorden osteon en pathos, welke respectievelijk dicht weefsel (bot) en ziekte betekenen. Het begrip suggereert zodoende dat osteopaten zich bezighouden met de ziekte van botten. Echter, dit is geenszins het geval. Het begrip osteopathie is symbolisch bedoeld door de Amerikaanse arts en grondlegger van de osteopathie Andrew T. Still. Het begrip staat voor de bewegingsverliezen van de gewrichten. Met de gewrichten worden niet alleen de beenderige gewrichten bedoeld (knie, schouder, wervel etc.), maar ook de orgaangewrichten: vliezen rondom de organen hebben een zekere mate van bewegelijkheid ten opzichte van elkaar en de andere weefsels en vormen zodoende een gewricht. Andrew T. Still meende dat alle lichaamsweefsels een bepaalde mate van bewegelijkheid moeten hebben en dat verlies hiervan een nadelige invloed heeft op de gezondheid. Zijn methode om deze bewegingsverliezen op te heffen doopte hij in 1874 daarom om tot osteopathie.

Ontstaansgeschiedenis osteopathie

Osteopathie is ontstaan in de tweede helft van de negentiende eeuw, een periode die rijk was aan geneeskundige ontdekkingen, maar tegelijkertijd arm aan therapeutische oplossingen. Tegen deze achtergrond praktiseerde de Amerikaanse arts Andrew Taylor Still (1828-1917) geneeskunde. Na zijn studie aan de school voor genees- en heelkunde van Kansas City, Missouri, diende hij als chirurg tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog in het leger van de Unie. Door zijn medische opleiding , zijn specifieke chirurgische vaardigheden die hij had opgedaan in het leger en zijn jarenlange ervaring verwierf hij een bijzonder nauwkeurige kennis van de anatomie. Op den duur combineerde hij die kennis en zijn andere inzichten met de bestaande medische kennis. Een belangrijk inzicht was dat alle lichaamsweefsels een zekere mate van beweeglijkheid moeten hebben en dat verlies hiervan een nadelige invloed heeft op de gezondheid. Hij ontwikkelde een methode om met zijn handen weefsels met een verminderde beweeglijkheid in het lichaam op te kunnen sporen. Met specifieke handelingen herstelde hij die beweeglijkheid om zo het zelfgenezend mechanisme van het lichaam te stimuleren/activeren. Deze behandelwijze was destijds revolutionair en werd door Andrew T. Still gedoopt tot osteopathie. In 1891 stichtte hij “The American School of Osteopathy”. Dat was het startsein voor verdere ontwikkeling van de osteopathie in de Verenigde Staten en later ook in Europa.

Osteopathie: kunst, wetenschap, filosofie

Osteopathie wordt door vele beroepsbeoefenaars gezien als wetenschap, kunst en filosofie.

Filosofie omdat het uitgaat van het holisme. Dit wil zeggen dat het geheel meer is dan de som der delen en dat alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is. In het menselijk lichaam wil dit zeggen dat de oorzaak van een klacht als mobiliteitsverlies of pijn niet in de regio van de klacht gelegen hoeft te zijn, maar dat deze ook elders in het lichaam gelegen kan zijn.

Wetenschap omdat de osteopathie gebruikmaakt van biologische, gedragsmatige, biochemische, fysieke en psychische kennis om het menselijk lichaam te onderzoeken en te behandelen.

Kunst omdat de osteopaat gebruik maakt van manuele technieken die talent, vaardigheid en ervaring vereisen. Studenten osteopathie maken zich tijdens hun opleiding de technieken eigen. De ontwikkeling hierin zet zich nog ver na de opleiding voort in de vorm van jaarlijkse nascholingen. Iedere osteopaat kiest zelf waarin hij nascholingen wil volgen, wat kan leiden tot een verschil in behandeling tussen verschillende osteopaten.